Po zaledwie jednym popołudniu i noclegu opuszczam gwarną stolicę i wyruszam na podbój tzw. Złotego Trójkąta (Golden Triangle) – jednej z najpopularniejszych tras turystycznych w Indiach, obejmujących miasta: Delhi – Agra – Jaipur.

Po śniadaniu wymeldowuję się z hotelu, przed którym czeka już na mnie mój kierowca i najlepszy przyjaciel na kolejny tydzień, Bophal Singh. Bophal ma ponad 25 lat doświadczenia w zawodzie i nie korzysta z mapy ani nawigacji, gdyż każdą drogę którą przemierzamy zna dosłownie na pamięć. Oprócz miejsc które sam chciałem odwiedzić pokazuje mi także kilka mniej znanych i zatłoczonych, często równie pięknych atrakcji oraz sprawdzone i tanie restauracje z lokalnym jedzeniem. Podczas jednego z przejazdów, Bophal pokazuje mi też stary, oprawiony w skórę kalendarz, pełen podziękowań od zadowolonych klientów z całego świata.

Czas nie stoi w miejscu, dziś Bophala znajdziecie także na portalu Tripadvisor, gdzie jego jednoosobowa firma ma najwyższą możliwą ocenę. Gorąco polecam! Nieco później, podczas pobytu w Agrze, mam okazję poznać jego syna – Deepak podążył w ślady ojca i również pomaga turystom odkrywać piękno swojego kraju.

Wyjazd z Delhi i pokonanie około 220 km dzielących nas od Agry pomimo jazdy autostradą zajmuje około 5 godzin. Powoli, stopniowo, zaczynam odkrywać jak wygląda przemieszczanie się po kraju, tutejsze warunki drogowe i ruch na ulicach – ale to już temat na osobnego posta!

Czerwony Fort

Wzniesiony w drugiej połowie XVI wieku, Czerwony Fort jest pamiątką czasów kiedy Agra była stolicą tutejszego imperium – przed przeniesieniem do Delhi.

Oprócz majestatycznych murów z czerwonego kamienia, fort robi na mnie wrażenie z jeszcze jednego powodu: obrazuje typowe dla Indii harmonijne współistnienie, wręcz symbiozę różnych religii. W różnych zakątkach fortu przewodnik pokazuje mi motywy sztuki zarówno islamskiej, jak i hinduistycznej.

Taj Mahal love story 🕌❤️

Druga połowa XVI wieku. Pod wodzą imperatorów: Akbara I (także: Akbar Wielki) i jego syna Jahangira – potomków Czyngis-Chana – na terenie dzisiejszego Pakistanu i północnych Indii rozkwita muzułmańskie Państwo Wielkich Mogołów.

5 stycznia 1592 na świat przychodzi Mirza Shihab-ud-Din Muhammad Khurram, ósme dziecko i trzeci syn imperatora Jahangira. W 1607 r., podczas przechadzki po targu, czternastoletni wówczas Mirza zauważa piękną, młodszą od niego o rok szlachciankę perskiego pochodzenia, Arjumand Banu. Młody książę zakochuje się od pierwszego wejrzenia, niemal natychmiast ubiega się o jej rękę i jeszcze w tym samym roku dochodzi do zaręczyn.

Na ślub przychodzi im jednak poczekać aż pięć lat – do ściśle wyznaczonej daty w 1612 roku, obliczonej przez nadwornych astrologów jako gwarancja udanego, szczęśliwego małżeństwa. A ponieważ Islam dopuszcza poligamię, Mirza poślubia jeszcze dwie inne kobiety (1610 i 1617) – oba to jednak małżeństwa polityczne.

W 1628, rok po śmierci ojca oraz po obaleniu tymczasowych rządów brata, Mirza zostaje piątym imperatorem Mogołów i przyjmuje imię Shah Jahan – z perskiego dosłownie “Król Świata” – a swojej ukochanej żonie nadaje tytuł Mumtaz Mahal czyli “wybranka pałacu” czy też “ozdoba pałacu”.

Przez 30 lat swoich rządów Shah okazuje się uzdolnionym dowódcą militarnym i – z pomocą licznych doradców – sprawnym administratorem. Według historyka Agnusa Maddisona, ówczesne imperium mogolskie wyprzedziło Chiny i stało się największą światową gospodarką, produkując niemal 1/4 światowego PKB [źródło].
Okres jego rządów jest też uznawany za apogeum mogolskiej architektury.

Według zapisków nadwornych historyków, imperator na zawsze pozostaje wierny wybrance swojego serca, a pozostałym żonom poświęca niewiele uwagi.
Przez 19 spędzonych razem lat cesarska para doczekała się czternaściorga dzieci, z których jednak aż siedmioro umiera podczas porodu albo w bardzo wczesnym wieku dziecięcym. W roku 1631, na skutek komplikacji po trwającym 30 godzin porodzie umiera sama cesarzowa, a pogrążony w rozpaczy Król Świata nakazuje budowę pałacu-grobowca jakiego świat jeszcze nie widział.

Miejsce budowy zostaje wyznaczone nad świętą rzeką Yamuna, gdzie na terenie liczącego 17 hektarów ogrodu wzniesiony zostaje wyjątkowy grobowiec z białego marmuru, zdobionego kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi. Budynek na planie kwadratu jest idealnie symetryczny, z dwoma wyjątkami: obok znajdującego się w samym centrum nagrobka królowej Mumtaz pochowano bowiem także samego imperatora; a każda ze ścian ozdobiona jest innymi wersami koranu.

Budowa trwa łącznie 22 lata, a na terenie kompleksu oprócz samego grobowca powstają także kolejne pary idealnie symetrycznych konstrukcji:

• meczet i aula audiencyjna Jama’t Khanah po przeciwnych stronach grobowca
• Jal Mahal, Pałac Na Wodzie, i stojący naprzeciwko budynek muzeum.

Cały kompleks otoczony jest murem obronnym z trzema bramami – na wschodzie, południu i zachodzie – oraz imponującą wewnętrzną bramą Sirhi Darwaza.

Dziś Taj Mahal, w Agrze nazywany pieszczotliwie “The Taj”, to z pewnością jeden z najbardziej rozpoznawalnych budynków na świecie, odwiedzany każdego roku przez około 7-8 milionów turystów. W otwartym głosowaniu w 2007 roku został wybrany jednym z 7️⃣ Nowych Cudów Świata. Odwiedzając imponujący pałac realizuję więc pierwsze z moich podróżniczych marzeń i 🎯 celów na tę wyprawę.

Po obejrzeniu kompleksu, przewodnik zabiera mnie w jeszcze jedno miejsce. Kontynuując trwające od pokoleń tradycje, lokalni rzemieślnicy wciąż tą samą techniką obrabiają tam kamienie szlachetne i osadzają je w marmurze, tworząc wszelkiego rodzaju przedmioty użytkowe i dekoracje – od stolików kawowych po podkładki pod kubek, pudełka na drobiazgi czy magnesy. Oczywiście wszystko do kupienia, a kiedy wspominam że nie mam miejsca w bagażu – sprzedawca proponuje nawet pakowanie i wysyłkę do dowolnego kraju na świecie.

💡 WSKAZÓWKI

Wybierającym się do Taj Mahal gorąco polecam stawić się na miejscu o wschodzie słońca, a po wejściu skierować się prosto do grobowca.
Dzięki temu zobaczycie wnętrze w ciszy i spokoju – ok. 6:30 wraz ze mną w środku były może ze trzy osoby. Jakąś godzinę później, kiedy wróciłem na “drugą rundę” – pomiędzy rosnącym tłumem ciężko już było przejść.

Polecam również punkt widokowy Mehtab Bagh Taj View Point, znajdujący się po przeciwnej stronie rzeki Yamuny (ostatnie zdjęcie z krowami).
Za 50 rupii (jakieś 2,5-3 zł), w kameralnej atmosferze zobaczycie tam zachód słońca z widokiem na The Taj, Czerwony Fort i rzekę Yamuna.