Rotorua – niewielkie miasteczko w środkowo-wschodniej części Wyspy Północnej, gorąco polecane przez wszelkie przewodniki i lokalnych przewodników. 

Położone nad jeziorem – również Rotorua – o bardzo regularnym, niemal idealnie okrągłym kształcie, z małą wyspą pośrodku. Niecka jeziora jest bowiem…
kalderą wulkanu, powstałą w pojedynczej erupcji około 240 000 lat temu. 

Przy niecałych 60 tysiącach stałych mieszkańców, Rotorua zajmuje 13. miejsce na liście najludniejszych miast w Nowej Zelandii 😵. Kiedy odnalazłem tę informację, dosłownie pierwsze co przyszło mi do głowy to: “czyli taki Kalisz? albo Leszno?”. Kalisz okazał się za duży – ponad 80 tysięcy – za to Leszno, z populacją nieco ponad 60 tysięcy osób (2021), pasuje idealnie. Choć prawdę mówiąc, poza zbliżoną liczbą mieszkańców, oba miasta łączy chyba niewiele – albo nic. 

Leszno było swego czasu niekwestionowaną atrakcją Wielkopolski: pierwszy w Polsce aquapark (1993), do tego kręgielnia i “restauracja pod złotymi łukami” –
if you know what I mean 😅 – obowiązkowy punkt programu corocznych szkolnych wycieczek. Na tym, przynajmniej wówczas, oferta kulturalna miasta się kończyła. 

Dziś mogę powiedzieć: chętnie zamieniłbym Leszno na Rotorua, gdzie mnogość sposobów spędzania wolnego czasu przyprawia o zawrót głowy! 

Niewątpliwie największą atrakcją jest fakt, że okolica jest aktywna geotermalnie,
co oznacza: gejzery, gorące źródła, do tego lokalne spa, masaże itd. 

Wokół niezliczone trasy spacerowe i rowerowe, tyrolki, rafting czy kajakowe wyprawy do jaskini pełnych glowworms, czyli luminescencyjnych robali. 

Kolejką linową można wjechać na wzgórze Ngongotaha, by tam znaleźć:

• panoramiczny widok z góry na jezioro, miasteczko i okolicę;
• trasy spacerowo-widokowe przez tropikalny las;
• kilkanaście rowerowych tras zjazdowych (downhill);
• saneczko-gokarty – pięć tras do wyboru;
• Rotorua Skyswing, czyli proco-huśtawko-bungee;
• kawiarnia, “wine tasting” i sklep Jelly Belly.

Do tego okazje do spotkania rdzennych mieszkańców wyspy: maoryskie show prezentujące tradycyjne stroje, łodzie, kuchnię i oczywiście taniec waka;
oraz National Kiwi Hatchery – hodowla odtworzeniowa (wylęgarnia) ptaków kiwi.

Ponadto całe mnóstwo restauracji do wyboru, a wieczorami na jednej z ulic targ foodtrucków z muzyką na żywo – konkurencyjni artyści na obu końcach. 

Lot widokowy nad jeziorem i okolicą? Wodolotem? Nie ma problemu! 
Chociaż prawdę mówiąc, nawet zwykły spacer może dostarczyć wielu wrażeń.

W okolicy znajduje się też kilka malowniczych dolin wulkanicznych, idealnych na całodniowe wycieczki, a w pobliskim Tauranga – baza skoków ze spadochronem. 

Nieeee, w Rotorua zdecydowanie nie można się nudzić! 

Paradoksalnie, przy całym tym bogactwie sposobów na spędzenie wolnego czasu – w Rotorua znalazłem przede wszystkim chwilę ciszy i wytchnienia, mile widzianą po odwiedzeniu kolejno: Delhi, Sydney i Auckland. Zamiast zatłoczonych hosteli pełnych podobnych do mnie backpackersów, zamieszkałem w domku typu cabin.
Domku, który – jestem co do tego przekonany – jeszcze niedawno był wolnostojącym garażem, obecnie zamienionym w niezależne mieszkanie z wygodnym łóżkiem, własną łazienką i aneksem kuchennym. 

Poza tym – spokój, zieleń, śpiew ptaków, cykady wieczorem oraz zestaw powitalny od moich gospodarzy: kawa, herbata, ciasteczka i obowiązkowy litr…

🥛 mleka w lodówce. 

W krainie dinozaurów

Tak właśnie się czuję podczas mojej pierwszej wycieczki po Rotorua.

Ewidentnie musiałem być spragniony ucieczki na łono natury – z całej przebogatej oferty atrakcji, na początek wybieram bowiem Redwood Tree Walk, leśny spacer po pomostach i platformach, zawieszonych na 120-letnich sekwojach (redwood). 

Na miejscu powietrze przepełnione jest zapachem lasu i grzybów. Miła odmiana od… smrodu zgniłych jaj, jaki przy (nie)odpowiednich powiewach wiatru raz po raz pojawia się w całym miasteczku. Wszystkiemu winne są wulkaniczno-gejzerowe wyziewy, bogate w pochodzące z głębi ziemi minerały, m.in. siarkę. 

Przechadzając się między potężnymi sekwojami, a wokół siebie i pod sobą mając drzewiaste i srebrnolistne paprocie, naprawdę odniosłem wrażenie że oto przeniosłem się w czasie. Dokładnie tak zawsze wyobrażałem sobie roślinność miliony lat temu, kiedy w wodzie, na lądzie i w powietrzu królowały dinozaury. Informacje umieszczone na tabliczkach informacyjnych potwierdzają moje przypuszczenia: sekwoje rosną na Ziemi prawdopodobnie od 240 MILIONÓW lat!

💡ciekawostka

Zarówno Redwood Tree Walk jak i wspomniane wcześniej National Kiwi Hatchery “reklamują się” niedawną wizytą brytyjskiej pary (już nie do końca) książęcej.
Duke and Duchess of Sussex, Harry i Meghan, odwiedzili Rotorua w 2018 roku.
 

Waimangu Volcanic Valley

Wulkaniczna dolina Waimangu to bezsprzecznie unikat w skali światowej. Najmłodszy geotermalny ekosystem na świecie (1886) i oraz jedyny w całym kraju przykład odrodzenia natywnego lasu i jego mieszkańców po totalnym zniszczeniu.

Co tam się stało?

10 czerwca wspomnianego 1886 roku miała miejsce erupcja wulkanu Tarawera. Eksplodują aż 22 kratery, ziemia zostaje rozdarta na długości 17 kilometrów. Wszelkie życie w całej okolicy zostaje unicestwione.

Życie i natura nie znoszą jednak pustki. Przez kolejnych kilkanaście lat, stopniowo wypełniając 15 spośród powstałych kraterów, woda formuje jezioro Rotomahana.
W pozostałych 7 kraterach pojawiają się natomiast gorące źródła termalne, dając początek dolinie Waimangu jaką można zobaczyć dziś. Ale spokój nie trwa długo.
W latach 1900-1904, regularnie co około 36 godzin, gejzer Waimangu wypluwa na wysokość do 400 metrów mieszaninę wrzącej wody, skał, piasku i pary wodnej. Jeszcze później, w roku 1917, eksploduje równina Frying Pan – czyli Patelnia – po czym w ciągu zaledwie dwóch tygodni wypełnia się gorącą wodą i staje się największym na świecie geotermalnym jeziorem. W międzyczasie (1915) naukowcy odnotowują pierwsze rośliny, na nowo kolonizujące żyzne wulkaniczne gleby.

Dzisiejszą dolinę Waimangu ponownie zdominowała soczyście zielona roślinność, dzięki wulkanicznej i geotermalnej przeszłości urozmaicana licznymi jeziorkami, gejzerami i strumieniami, które malują wielobarwne obrazy z minerałów, odkładających się ze stygnącej stopniowo, przepływającej wody.

Mówią że zdjęcie bywa warte tysiąca słów, więc popatrzcie na kilka:

🐣 Wielkanoc w Wellington

Planując trwającą od marca do maja podróż liczyłem się z faktem, że Wielkanoc może mi przyjść spędzić samemu. Od takiego losu uratowali mnie Magda i Tomek (oraz ich dwa piękne koty: Loki i Majka), którzy akurat na ten weekend przyjęli mnie w swoim (również pięknym) domu w Wellington. Skoro już o tym mowa:

Magda, Tom – jeśli tu zaglądacie, raz jeszcze dziękuję za gościnę!

W stolicy Nowej Zelandii wylądowałem w piątek późnym wieczorem, za to plan na sobotę nie zakładał marnowania czasu. Odwiedziliśmy m.in. Weta Workshop, czyli miejsce gdzie powstawały rekwizyty na potrzeby ekranizacji Władcy Pierścieni oraz wielu innych filmów. Mają tam np. własnego kowala i bogatą ekspozycję jego wytworów, pokazują również proces przygotowania charakteryzacji – czyli jak powstały twarze orków, stopy hobbitów czy uszy elfów. Niestety wewnątrz nie można było robić zdjęć.

Przez resztę dnia Tomek pokazuje mi swoje ulubione miejsca w mieście i jego najbliższej okolicy, a ja coraz pierwszy od dawna chyba ani razu nie używam mapy. Nacieszam za to oczy krajobrazami Wyspy Północnej, którą wkrótce opuszczę.

W niedzielę po wielkanocnym śniadaniu wychodzimy na “spacer na trawienie”, dzięki czemu jeszcze przed udaniem się na lotnisko i wylotem do Queenstown mam okazję zobaczyć majaczącą na horyzoncie Wyspę Południową.

Przechadzka zajmuje nam chwilę dłużej niż zakładaliśmy, co napędza mi nieco stresu w drodze na lotnisko – głównie ze względu na przyzwyczajenie do przesadnie formalnego podejścia do podróży samolotem w naszej części świata.
W Nowej Zelandii jak się okazało, lot wewnątrzkrajowy to niemal jak przejażdżka miejskim autobusem w Polsce, więc bez problemu udał się taki oto scenariusz:

13:26 – ściskam Magdę i Tomka, dziękując im za gościnę, i wbiegam do terminala
13:40 – boarding na który bez problemu zdążyłem
14:00 – wylot z Wellington do Queenstown